Mantel-moederdag
Door Ilona
8 mei 2016

Het is moederdag vandaag! We wensen iedereen een liefdevolle moederdag toe en hopen dat het goed met jullie gaat! En misschien willen jullie weten hoe het met mij gaat? Nou dat is eigenlijk best een ingewikkelde vraag. Waarom?

Het zit zo: sinds ik twee en half jaar geleden moeder werd van een prachtig minimensje, is dat eigenlijk grotendeels hèt onderwerp van het gesprek geworden. Het was ook niet niks: hij was prematuur, heel klein en had nogal wat hulp nodig om in leven te blijven. Ook ik was niet ongeschonden uit de strijd gekomen. Ons leven speelde zich ineens vooral af in ziekenhuizen, en mijn sociale contacten bestonden uit artsen, verpleegkundigen, therapeuten en mantelzorg.

Inmiddels is de ergste crisis (hopelijk en vermoedelijk) voorbij. Maar deze tijd heeft wel zijn sporen nagelaten. Emotioneel en fysiek was het een uitputtingsslag, en blijkbaar hebben mijn sociale vaardigheden ook wat deuken opgelopen. Ik ben inmiddels zo gewend om kort en bondig verslag te doen van de huidige stand van zaken, dat het een soort kunstje is geworden. Een paar weken geleden was ik op een bijeenkomst op mijn werk. Een lieve collega vroeg aan mij: “Hoe is het met je?” En voordat ik het goed doorhad, was ik al bezig aan mijn medische update. En hoewel hij daar misschien best benieuwd naar was, was dat niet de vraag. Hij wilde weten hoe het met mij zélf ging. En dan niet eens op de oppervlakkige koetjes-en-kalfjes wijze, maar echt. Ik wist er eigenlijk geen antwoord op. Ik kan hele verhalen houden over cerebrale parese, visuele beperkingen, fysio-oefeningen, zagende ademhaling en Syndroom van West. In de juiste termen ook nog, ik zou sommige artsen nog wat bij kunnen brengen.

Als ik niet uitkijk, ben ik alleen nog maar ‘mantel mama’. Maar ‘mantel mama’ heeft soms echt even pauze nodig. Dat besef ik me steeds meer. Het omkeerpunt is eigenlijk het starten van deze Facebook-pagina geweest en uiteraard ook de bijbehorende crowdfunding. Het heeft zoveel postitieve energie gegeven! Het is zo fijn om te voelen dat zoveel mensen met ons meeleven en ons willen helpen. En omdat ik me steeds beter ging voelen, voelde ik ook dat ik ook, soms, af en toe, aan mezelf mag denken.

Maar dat lukt me niet in mijn eentje. Dus als ik bij onze volgende ontmoeting verzand in medisch taalgebruik, knijp dan even in mijn arm. En als je wel de medische update wilt, die kun je altijd krijgen. Maar vandaag heeft deze ‘mantel-mama’ een "vrije" dag.

klik hier voor een volledig overzicht van onze donateurs