Een nieuw jaar januari 2019.

 

Mama was al voorbereid en ik ook op mijn manier.

Een nieuw jaar en een nieuwe klas.

Waarom moest dat nou, ik had het zo goed naar mijn zin bij al die juffen. Maar ik miste iets kennelijk.

Ze noemen dat aanspraak van andere kinderen. Ik zat in een klasje met kinderen die helaas nauwelijks konden praten, terwijl ik juist grote stappen daarin gemaakt had.

Ik kan me uitdrukken en begrijp zelf heel goed wat ik bedoel. Mijn lippen en tong haperen wel eens evenals mijn stembanden, maar ik zeg alles gewoon drie keer als anderen mij niet begrijpen.

Ik moest meer spraak-uitdagingen krijgen, dus werd ik gepromoveerd naar een klasje met meer sprekende kinderen.

Een klasje ook met andere regeltjes. Daar moest ik nog even aan wennen.

 

Zo was het gebruik dat aan het begin van de dag de juf op de gang al "goedemorgen" werd gewenst.

Ja doei, dat deed ik eerder niet, dus waarom nu ineens wel?

Dat heb ik geweten toen ik op een dag weigerde om goedemorgen te zeggen. Maar gewoon: "nee" zei.

Mocht ik toch de klas niet in, wat kregen we nou. Wordt Nox, ik dus, op zijn nummer gezet. Zat ik daar in de gang en al mijn klasgenootjes waren binnen en ik kon geen kant op. Zat ik daar te zitten.

Ik weet niet of het echt lang heeft geduurd, maar na verloop van tijd kwam de juf maar eens vragen of ik van plan was om goedemorgen te zeggen.

Ik heb maar eieren voor mijn geld gekozen en netjes goedemorgen gezegd.

En ik mocht de klas in.


klik hier voor een volledig overzicht van onze donateurs