Sondevoeding maart 2020

 

Dat was paniek.
Was ik zomaar een heleboel kilo’s afgevallen. De aanleiding: om mij minder te laten kwijlen worden ieder half jaar mijn speekselklieren met botox een beetje lam gelegd. Dat is al twee eerdere keren goed verlopen. Mijn spraak ging er erg door op vooruit. Ik kan al hele zinnen zeggen zonder dat ik het idee heb dat ik stik in mijn eigen spuug.
Deze keer leek het ook goed te gaan, ik was tierig de dagen na de operatie. Ja, logisch, het botox-effect zou pas drie dagen later komen.

Wat gebeurde? Een vreemd iets, ik kon niet meer slikken en kon niet goed vertellen wat er aan de hand was. Ik was bang, heel erg bang. Niemand die snapte wat er aan de hand was en er werd geprobeerd me aan het eten te brengen. Wat natuurlijk niet lukte, want ik ben kei-sterk in paniek.

 

 

 

Uiteindelijk is er contact opgenomen met de kinderarts, die gelijk besloot mij een slangetje in de neus aan te brengen. Gelukkig kon ik daarna eten, al was het maar sondevoeding.


Zoekend naar de oorzaak van het niet meer kunnen slikken, bleek dat het mogelijk is dat er botox in mijn slokdarm is gelekt. Tsja als botox de speekselklieren lam kunnen leggen dan kan dat dus ook gebeuren met mijn slokdarm.
Een bijwerking, nou ja bijwerking, die bij mama dus helemaal niet bekend was.

Arme mama, die zat dus met haar handen in haar haar, terwijl dat eigenlijk mijn taak is….


klik hier voor een volledig overzicht van onze donateurs