Corona.

Vandaag 11 april 2020 ben ik al bijna zes weken thuis.

Eerst omdat ik die botox kreeg met de complicaties daarbij. Maar gelukkig ben ik er weer goed doorheen gekomen.
En aansluitend kan ik vanwege het coronavirus nog steeds niet naar school. Ik vind het natuurlijk best, zo onder mama’s vleugels want de andere hulpen kunnen en mogen ook ineens niet meer komen..

Net zoals de opa’s en de oma’s.
Gelukkig is er nog duo-bellen en whatsapp-bellen.

Een paar keer per dag met opa, die soms echt niet weer weet wat ik wil. Ik zelf eigenlijk ook niet, maar dat wordt dan wel weer opgelost. Wie belt er wie en waarmee… deze vraag komt altijd als eerste.

Het leuke is natuurlijk dat het eigenlijk altijd anders moet dan er gedaan wordt en er dus iedere keer moet worden opgehangen.

We leren er allebei van, opa kan nu al heel goed videobellen, alleen met de liedjes die hij zingt heeft hij wat moeite. Tekst van de wielen van de bus zingen bij één twee drie vier hoedje van…. Dat kan echt niet.

Gelukkig heeft tante Kimmie me geleerd hoe je moet tellen. Ik weet eigenlijk niet waarom, maar het schijnt leuk te zijn als je tot tien kunt tellen. Nou, de eerste drie weet ik al aardig, dat daarna vier komt, dat moet ik nog eventjes onthouden maar vijf, kijk dat weet ik dan weer wel.

En hoor nu eens hoe trots tante Kimmie is, nou zeg, dat kan toch iedereen, nu opa nog.


klik hier voor een volledig overzicht van onze donateurs