Sinds januari 2018 zit ik op de Koninklijke Visio in Breda. Een hele mooie naam voor een hele mooie school met allemaal geweldige mensen. Visio Onderwijs Breda biedt onderwijs aan leerlingen met een meervoudige beperking in de leeftijd van vier tot twintig jaar. Daar pas ik dus goed tussen. Ik moet nog wel wennen dat ik nu 4 dagen in de week op school zit en ik vind het dan ook ‘s ochtends helemaal niet leuk om van mama weg te gaan maar als ik daar aankom heb ik altijd weer een grote lach op mijn gezicht!
Vanaf januari 2016 zat ik op de Symphonie, een kinderdagcentrum in Oud-Beijerland.
Ik vond dit eigenlijk allemaal nog heel spannend. Ik hoorde daar ook zoveel geluidjes die ik niet kende en sommige waren best hard. Dan hoorde ik ineens kindjes gillen. Maar ik heb daar ook veel gelachen want er waren daar 2 mensen: Paula en Ernest en die waren altijd zo lief voor mij. Ze knuffelden en kietelden mij en zongen leuke liedjes voor me. Ik heb het daar heel leuk gehad.
In 2015 ging ik 2 dagen in de week naar de Kleine Kapitein.
Dit is een medisch kinderdagverblijf in Capelle aan den IJssel.
De leidsters daar waren ook verpleegkundigen. Zo wisten ze goed met mij en mijn epilepsie om te gaan. De groep was lekker klein en rustig, daar houd ik van.
Ook daar heb ik maandenlang nog flink gehuild, maar ze zijn altijd lief voor mij geweest. Ik was dan ook erg gek op Annemieke en Esther en toen ik daar wegging mistte ik ze heel erg.
De Ziekte van West (een vorm van epilepsie) die bij mij was geconstateerd, lijkt te zijn afgenomen. Zodanig zelfs dat er geen medische noodzaak meer aanwezig is om mij op een medisch kinderdagverblijf te houden.
Vanaf januari 2015 tot december 2017 heb ik op verschillende groepen in Rijndam Revalidatiecentrum gezeten. Daar waren professionals met allerlei disciplines aanwezig om mij te helpen te ontwikkelen. Eerst ging ik 2 per week met mama maar later ging ik helemaal in mijn eentje. Zonder mama werk ik veel harder ;-)
April 2017 ging het zelfs zo goed met mij dat ik een klasje omhoog ben gegaan.